Mehmet Ali Bulut Köşe Yazıları
İlgili Yazılar
Bazan, rahmetli Necip Fazıl gibi, ellerimi kaldırıp, avazımın çıktığı kadar bağırmak istiyorum:
‑Durun kalabalıklar, bu cadde çıkmaz sokak!
………
Ama biliyorum ki, beni duyan olmaz! Zira toplumsal bir şizofreni yaşıyoruz. Kalabalkılar güruh olmuş. Zonaya tutulmuşlar…
Şöyle bir gözünüzü kapatın. Bütün tv kanallarının açın, bütün gazete manşetlerini gözünüzün önüne getirin, konuşulanları, söylenenleri, yazılanları duymaya, hissetmeye çalışın…
‑Nasıl duyabiliyor musunuz?
‑Şimdi kendinizi iyice bir test edin. Hala aklınız yerinde, hala cinnet geçirmemişseniz, kendinizden geçip ortalığı dağıtmıyorsanız, biliniz ki, siz zona olmuşsunuz…
Zona, sinir uçlarının bir tür kısa devre yapmasıyla oluşan stres kaynaklı bir hastalık.
Beyin, o bölgeden haber alamadığı daha doğrusu anlamsız mesaflar aldığı için, o bölge ile ilişkiyi keser.İlişki kesilince de derin bir panik yaşar ve kişiyi intihara sevkeder.
Çünkü vücudun dört bir tarafından gelen karma karışık veriler yüzünden felç olmuştur. O da şartelleri indirip, vücudun bazı kısımlarıyla haberleşmeyi durdurur. Böylece kendisini korumaya çalışır.
Hani derler ya “Ya Rabbi sen aklımı muhafaza et” diye… İşte öyle bir durumda beyin kendi imkanlarıyla bazan kendisini korur. Şok da onlardan biridir.
………
Toplum, medya dedikleri sağırlar sürüsü, politikacı dedikleri körler güruhu, idareci dedikleri ahmaklar yığınının gürültüsü patırtısı içinde ne yapacağını, nasıl davranacağını şaşırmış durumda.
Hiç kimse neyin doğru, neyin yanlış olduğunu bilemiyor. O yüzden de Türkiye’nin gündemi, insanlarımızın eğilimi, fikir adamlarımızın görüşü, politikacılarımız tavırları İMBK’nın tabelalarındaki değerler gibi dakika başı değişiyor.
* * *
Sözü şu DEP olayına getireceğim.
Daha düne kadar, her şehidin ardından caddelere dökülüp “PKK meclis’te” diye nara atan vatandaştan bugün eser yok.
Oysa toplumsal tepkinin tam zamanıydı.
Eğer millet hemen şu anda tavrını ortaya koyamazsa, haberi olsun ki, DEP konusunda devlet kitlenmiş bulunmaktadır.
Biz demokratik sistem içinde cumhuriyetle idare olunan bir ülkeyiz. Rejimmimiz, kuvvetler ayrılığı ilkesine dayanır. Bunlar Yasama, yürütme ve yargıdır. Hepsi de birbirinden bağımsızdır ama, devletin bütünlüğü açısından birbirine zorunlu bağlılık içindeler.
Birinin diğer ikisinden aykırı hareket etmesi anarşizmi, hepsinin birbirinden ayrı telden çalması ise toplumsal şizofreniyi davet eder.
İşte DEP olayında yaşadığımız ikincisi
* * *
Yargı, “Bunlar teröristtir. Devletin varlığına kast etmişlerdir, yargılanmaları gerekir” diyor.
Yasama, “Hayır bunlar seçilmiş insanlardır, kılına bile dokundurtmam” diye tepiniyor.
Yürütme ise rüzgarın yönüne göre bir o taraftan, bir o taraftan esiyor.
Basına gelince ‑çünkü o da rejimin belli başlı kuvvetlerinden biridir‑ kritik zamanlarda hep yaptığı gibi, tavrını, milletin birlik ve bütünlüğü aleyhine ortaya koyuyuor.
Güya demokrasiyi kolluyorlar… Alakası yok. Çünkü ne kadar demokrat olduklarını bu millet, 40 yıllık uygulamalarıyla iyi biliyor.
Sözün kısası, DEP olayı, Türkiye Cumhuriyeti’nin dimağını işlemez hale getirdi.
Bendeniz başlangıçta bunun danışıklı bir döğüş olduğunu sanarak, “böyle olması gerekir” demiştim. Ama görüyoruz ki, mesele bir ferasetin sergilenmesi değil, bir ahmaklığın tahakkümüdür.
* * *
Bize göre, millet derhal tavrını ortaya koymalı. Bu bölücü çetenin Meclis’teki uzantıları hakkında ne düşündüğünü göstermeli.
ANAP, dün son derece cesur ve yerinde bir kararla Yargıdan yana tavır koydu ve DEP’in kapatılıp, mensuplarının adalet önüne çıkarlması gerektiğini vurguladı.
Şimdi sıra, diğer toplumsal örgütlerde.
Binlerce erimizin şehid olmasına, binlerce sivil vatandaşımızın, çoluk çocuk demeden, kadın erkek demeden, yaşlı ihtiyar demeden katledilmesine sebep olan bir Ermeni örgütünün Meclis’teki savunuculuğunu yapan DEP’i, sırf demokratik kaygılarla affetmek doğru mudur değil midir, görüş bildirsinler.
Bu terör ortamında çocuklarını kaybeden analara, sesleniyorum. Kendi toprakları üzerinde vatani görevini yaparken, çocuklarının kör bir ermeni kurşununa kurban gitmesini istemeyen babalara sesleniyorum.
Tavrınızı gösterin!
Ve sen ey ane mın, pısmame mın, ape mın, hale mın… sen de kalk ayağa! Seni, yıllardır başka milletlerin menfaati hesabına maceradan maceraya sürükleyen bu insanlara artık “dur!” de.
Rejim kitlendi!. Bu efendilerin, bu kalantor beylerin, bu demokrat havarilerin(!) millet ve memleket işlerin yapabildikleri, her meselede çuvallamak oldu.
Ey hakimiyetin kendisinde olduğu iddia edilen millet, kalk ve tavrını koy:
‑Salıverelim mi bu DEP’lileri, yoksa adalet önüne çıkarıp masum çocuklarınızın, şehit evlatlarınızın, karnı deşilmiş bebelerinizin, yaşlı ana babalarınızın kanının hesabını soralım mı?
Hadi söyle artık!
